"Meet Me In The Middle" is de vierde VizzTone release van deze tweede generatie vingervlugge gitariste en zangeres Erin Harpe, onlangs uitgeroepen tot ‘New England Blues Artist of the Year’ in 2019. Na een trio van succesvolle albums met haar band, Erin Harpe & the Delta Swingers, gaat Erin terug naar haar roots, de country blues, voor dit intieme akoestische album, dat ze zelf produceerde en tijdens de lockdown opnam in haar thuisstudio in Boston met haar partner, bassist Jim Countryman.

Erin Harpe maakte in 2002 haar eerste akoestisch album  "Blues Roots", waarin ze Tommy Johnson en Bessie Smith en haar idool, de grote Memphis Minnie, als soliste behandelde. Ondanks dit expliciete manifest ging ze nog vijftien jaar door, gezien haar onafgebroken succes in vele clubs, terwijl ze tegelijkertijd de onuitroeibare vlam van de oorspronkelijke blues bleef aanwakkeren. Haar tweede poging, "Delta Blues Duets" (2008), bestond uit een duet met haar vader, die haar op zeer jonge leeftijd in hun huis in Greenbelt, Maryland, gitaar liet spelen. Twee jaar later vormde ze, nog steeds met haar man, het Delta Swingers-kwartet, met drummer Bob Nisi en harmonicaspeler Richard Rosenblatt. Met deze formule wonnen ze de Boston Blues Challenge, en vertegenwoordigden ze de stad op de 2011 editie van de International Blues Challenge in Memphis. Dit als kwintet, met de steun van slidegitarist Jim Clifford.

De band nam tijdens de periode 2014 tot 2018 drie albums op voor VizzTone, terwijl Erin en haar legitieme band optraden onder de bijnaam Acoustic Blues Duo. Harpe zorgde voor de akoestische gitaar, terwijl Countryman basgitaar speelde op een lage ukelele. Sinds de release van hun veelgeprezen debuut "Love Whip Blues" (2014), hebben Erin en haar band non-stop het land rondgereisd en veel nieuwe fans gemaakt. Erin is in de schijnwerpers komen staan, zo ook op dit nieuwe album waar ze naast producer ook al het opwindend gitaarwerk voor haar rekening neemt. Deze plaat bevat 10 tracks, waaronder vier zelfgepende nummers, en haar eigen interpretaties van traditionele tunes en liedjes van bluesvrouwen van Memphis Minnie tot Lucille Bogan, met stijlen variërend van traditionele country blues en slide gitaar tot folk, gospel en Zydeco. De gestripte plaat bevat deze keer alleen Erin Harpe op akoestische, slide en 12-snarige gitaren en zang, maar ook kazoo en voetpercussie, Jim Countryman volhardt in de ukelele bas en de achtergrondzang.

Oude bluesklassiekers uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis bestuderen en bewerken tot nieuwe klassiekers, je zou dit dan ook het handelsmerk van Erin Harpe kunnen noemen. Onder enthousiaste aanvoering van haar man krijgen we een heerlijke muzikale ‘melting pot’ voorgeschoteld op "Meet Me In The Middle". Niets meer en minder dan een recht toe recht aan blues CD.  Deze muzikanten zetten hun Boston Delta geluid zeer goed op de plaat neer, want deze tracks zijn werkelijk bezaaid met iets speciaals, iets dat terug gaat naar de oorspronkelijke Mississippi Delta blues, terug naar deze muziek die toen nog nieuw en spannend was.

Het album opent met drie originelen van Harpe, gevolgd door zes covers, en sluit af met "One Fine Day", een originele compositie van Harpe. In het bluesy titelnummer worden slide en picking perfect gecombineerd, evenals in de vurige en expliciete opener "All Night Long". Het nummer "Hard Luck Woman" klinkt als een vroegere Ma Rainey, en Erin's voogdijfiguren paraderen dan voorbij. Op Sippie Wallace's ondeugende "Women Be Wise" horen we een lekkere kazoo-solo, zoals wat later ook op Geeshie Wiley's "Pick Poor Robin Clean", terwijl Lucille Bogan's "I Hate That Train Called The M&O" in deze versie zijn zware spookachtige diepe Delta-geluid verdient. De traditional "Rollin' And Tumblin'" en de gospel "When I Lay My Burden Down" gaan vooraf aan Memphis Minnie's hit "What's The Matter With The Mill", het eerste feministische manifest als dit er ooit een was.

Met een aantal covers en verrassende originelen, zijn Erin Harpe en Jim Countryman er in geslaagd om die echte down & dirty Delta sound naar hun fans in New England te brengen. Het zou niet eerlijk zijn om twee van Erin Harpe's belangrijkste troeven over het hoofd te zien: naast haar onmiskenbare instrumentale vaardigheid heeft onze dame een even krachtige stem, waarbij haar man een onfeilbare ritmische ondersteuning geeft. Deze plaat aanschaffen is dan ook de boodschap.

releasedatum: 30.10.2020